در پناه غمت

محم را دوست دارم،نه.این جمله‌ی ساده نمیتونه عمق حسم رو برسونه و متقل کنه.حسم از یک دوست داشتن عادی نشات نگرفته.حس دوست داشتنم، دوست داشتن ادم بی پناهیست در باران خشمگین بیابان،که به سرپناه امنی رسیده باشد.حسم حس غریبی است ناامید که اشنایی او را پیدا کرده باشد...

حسم شفاعت است...

کشتی نجات،چه تعبیر درستی ست برایم در محرم...ان هم در برابر این امواج و پناهی من...

محرم خانه امن من است...دوستت دارم...