بعد از تنهایی و مواجهه با خود

از سخت ترین اتفاقات برام رو به رو شدن با خودمه. دیدن خودم.دیدن واقعیتم.راستش گاهی من پشت قشنگی ها خودمو گم میکنم.اما حضور مر نور و برکت فرزند این فرصت رو به من داده که گاه گاهی نهیب بزنم به خودم که هی فلانی!حواست هست؟و راستش دلم می‌خواد برم گم شم گاهی‌.مثلا امشب.درست فردای مسافرتی که خیلی برام خوب بود دوس دارم برم گم شم...و چه ماهی از رجب عزیزتر برای گم شدن از خود؟و پیدا شدن در آغوش تو؟

امشب یک غم پیدا کردم.یک بی کفایتی.یک کمبود عزت نفس.امشب یک واقعیت از نقص ها دیدم و حالا غمگینم.تو بخواه که صبح فردا اگر زنده ام غم رفته باشد و نور آمده باشد...