آرزو هایی ماه رجب

اشک ها بغض شده‌اند توی گلویم.نمازم را میخواهم بخوانم و میخواهم بدانی که جقدر دلم میخواهد نماز بی دغدغه‌ای بخوانم،اره،از همین نماز های دست و پا شکسته،اما نخواهم بعدش بروم دنبال پختن غذا یا تن تبدار نازنینم را چک کنم.دوست دارم نماز بخوانم و بعد روی سجاده بنشینم و دعای ماه رجب بخوانم.اما حالا نماز می خوانم و تند تند دعای یا من ارجو میخ انم و دلم غنج می رود اما پر حسرت از این کوتاهی زمان برای نشستن با تو.

کاش برسد روزی که همین چند لحظه‌ ی کوتاه نمازم سفر باشد،رها بشوم.

میدانم که زندگی همین است...