دوش وقتِ سحر...

چرا تا صفحه رو باز کردم،منی که همیشه برای عنوان نوشتن گریه‌م در میاد،این بیت به ذهنم رسید؟

به فال نیک میگیرم توی این هیاهو...

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی...