دِ اِند

امروز فهمیدم که آقای ز، فرد جایگزین من در مدرسه‌س.

احساس کردم دیگه تموم شده.اگرچه قرار پایان کار‌ آخر اردیبهشته‌.

ولی بعدش وقتی آقای مدیر پیامی گذاشت و نظرخواهی کرد،حس کردم من دیگه مسولیت ندارم و درست نیست نظر بدم.

انگار الان ایستادم پشت دیوار شیشه‌ای و فقط می‌تونم تماشا کنم تو چه خبره‌.

یک حس درونی بهم اجازه ‌نمیده که نظر بدم یا صحبتی کنم.

حس : تعلیق، دلتنگی پیشاپیش برای جمع قشنگ و صمیمی همکارا، و شاید ترس از خالی شدن ذهنم‌ از دغدغه‌های کاری!

شاید حالا، پیامی، یا چند تا پیام آماده کنم.برای خداحافظی...